Hierdie het ek 2006/2007 geskryf..
Ok, waar begin ek??
Angeline en haar sêgoed..
Almal ken Angeline.
Raakvatter Angeline.
Angeline wat so in jou
persoonlike ruimte kan klim dat jy kan stik daarvan.
Angeline wat nie omgee om my
of die kinders uit te trap as ons nie na haar sin skoonmaak of optree nie.
Soos nou die oggend – Mishka
is ERG moeilik. En kyk, Mishka kan erg
opstroppelis raak.
Ons sit almal om die
ontbyt-tafel en probeer maar die vrede te bewaar, ons probeer immers om
vredevol die oggend uit die huis te gaan..
Angeline haak mos toe af
teenoor Mishka (of sal ek sê, seker eerder teen my – maar natuurlik so dat
almal dit duidelik kan hoor: “Hulle sê
mos – die blaar val nie ver van die stangel af nie..” (Die appel val nie ver
van die boom af nie). Ek was lekker vies, maar dit was nogal ‘n snaakse
gesegte.
Net soos sy praat van fiekse
(fietse), klitspap (kitspap) en mini-steaks (minute steaks).
Sy bly maar ‘n karakter – en
op hierdie stadium my onmisbare voor-op-die-wa butler.
Die perd-storie. Sug.
Ek het mos laasjaar besluit
ek en die 3 dogters gaan begin perdry. Goeie “bonding experience” – en ek wou
nog altyd perdry-lesse neem.
Nou kyk, Clarissa is ‘n
stadsmeisie. Sy hou van opdress en mooi maak. Sy hou nie van stof en veld en
sulke dinge nie. Gee haar net ‘n spul mense om haar en sy is op haar
gelukkigste, of ‘n lekker party!
Almal is redelik positief ,
dog versigtig. En so ry ons elke Woensdag-middag, eers stap, toe wip-wip en
draf. Soms lyk die arena soos die wilde weste soos ons hop en draai en gil dat
die perde nie hulle eie koers moet inslaan nie – groot pret.
So is dit toe ook dat
Clarissa een warm middag Princess ry – sy moet agter ry, want Princess skop die
ander perde. Een perd kom te naby aan haar en daar bok Princess!
Clarissa reg oor haar kop op
die grond!
Wit geskrik.
Ons ook.
Haar arm heel moontlik
gebreek. Hospitaal toe. Plate. Gelukkig net verstuit.
Perdry verby – vir ewig. Dit
kos mooipraat om haar weer die volgende Woensdag te laat op klim. Sy klim op,
bewe soos ‘n riet. Ry die les. Klim af en klim tot nou toe nog nie weer op ‘n
perd nie.
Marike ry nog twee keer. Sy
is ook klaar.
Mishka? Die een wat ons nou
wraggies dit die minste van verwag het, besluit om aan te hou. Ek verander van
afdeling by die werk en kan ook nie meer Woensdae ry nie.
“Mamma, Oupa sê jy moet eers
7 keer van ‘n perd afval voor jy kan perdry..” Sy trek seker nou so by 3 keer..
Die afrigters besluit toe
Mishka moet begin skole skoue ry. Ek dink dit is ‘n goeie idee, dan werk ons na
iets, sy leer beter ry en die skool gee hulle erkenning daarvoor.
Die eerste skole-skou gaan
Mishka op Moonlight ry – so ‘n wit ponietjie. Pragtig. Die goedigheid van
self..
Skole –skoue.. WAT ‘n STORIE!
“Horse-box “ reël vir die
vervoer van die perd, die perd moet die vorige dag gewas en silwerskoon gemaak
word.
Uitgekam word, maanhare en
stert gevleg word.
Die saal, toom en stiebeuels
moet gewas word.
Ek en Mishka het ons VREK
gewerk.
Die volgende oggend
(skou-oggend) moet ons half 6 daar wees om die finale skoonmaak te doen – geen
slaap in die perd se oë, geen gras-spoegsels in die mond, geen grasstokkies in
stert..; emmers en gras in gepak.
En dan natuurlik.. die laai
van die perde.
En toe ontaard die
liefdevolle Moonlight in ‘n sterk groot boerperd!
Sy WEIER om in die horsebox
te klim.
Nou kyk, as die perd nie wil
klim nie, kan Mishka nie aan die skou deelneem nie, of laat kom vir haar item.
Wat ‘n gestres. Op die ou end is die horsebox in ‘n hoek getrek en met ‘n groot
paal en ‘n paar sterk hande en baie raas en paai, is Moonlight in.
En daar gaat ons!
By ons eerste skou aangekom –
totaal oorweldig! Ongeveer 600 perde, ruiters, afrigters, ouers, oupa’s en
ouma’s. Moonlight sopnat gesweet van angs. (en ek)
Wat weet ek nou van ‘n kampie
of toue of ‘n ‘groom’ (iemand wat jou help)?
En daar moet ek en Mishka die
hele dag vir Moonlight aan haar leiband lei soos ‘n hond. Nou kyk, ‘n hond kan
jy nog in ‘n mate beheer waar jy wil gaan.
‘n Perd? Jy gaan waar hulle wil gaan – hulle
is net te sterk.
Eindelik kom Mishka se eerste
kompetisie aan die beurt. Hoewe swart gepolish – blinkers op lyf, hare in plek,
en en en..
Oupa en Ouma het ook intussen
opgedaag met hulle breë-rand hoedens en opslaanstoele.
Maar kan jy glo??! Daardie
dag is liefdevolle, sagte, ou Moonlight halstarrig verby. Tydens opwarming kies
Moonlight koers om uit te kom uit die arena! Ons staan in die opening en sy
gooi ‘n draai–stop. Mishka wip wip op haar rug. Natuurlik in
trane en BAIE kwaad vir Moonlight!
Ons beweeg stadig na die Dressage
arena met Mishka en Moonlight. Ons besluit as Mishka in die arena instap –
staan ons almal in gelid in die opening, dat Moonlight nie weer hasepad kan
kies nie.
Mishka groet die judges en
stap rustig af om in die arena te kom. Waar sy moet regs draai arena toe,
besluit Moonlight “Not for me!” en draai links en sit die pad baie vinning terug
na ons opslaan-area in!
Ons is in skok, Mishka huil,
ek begin toe agter die perd aanhardloop – weet nie waar sy gaan stop nie,
netnou gooi sy vir Mishka af!
Toe ek weer kyk, kom Oupa
hier verby my gesprint met sy hoed in die hand!! Oupa het toe uiteindelik vir Moonlight gevang.
Almal onsteld en vies en
kwaad.
Die tweede kompetisie het ons
behoorlik die ingang toegestaan en Moonlight het met ‘n paar swenke maar in die
arena gebly…
Daardie aand was ons altwee
asvaal van stres, stof en moegheid!
Wat ‘n dag!
Nodeloos om te sê, die tweede
skou het Mishka op Lucky gery en ek het vir Anton, ons goedige Mosambiekertjie
saamgevat as groom.. Dit het darem bietjie beter gegaan..
Mishka en Lucky |
Mishka en Merrie Moonlight |
No comments:
Post a Comment