Eendag was
daar twee baie slim en alwetende tieners, Grietjie en Grikiki(sms-taal) wat by hulle ma en stiefpa gebly het.
Nou kyk, daar is niemand slimmer as ‘n tiener
nie.
Hulle weet mos ALLES en die ouers weet NIKS, of jy nou al 30 jaar meer
lewensondervinding het, maak nie saak nie,
‘n tiener WEET ALLES.
So gebeur
dit toe dat Grietjie en Grikiki hulle weereens wip vir hulle ma wat kerm omdat
die hele woonkamer vol skoene, boeke en klere lê
en buiten dit,
nog twee lammes
op die bank wat hierdie common model reality tv-program kyk.
Die ou ma weet
niks!
Chillax Ma!!
Die ma gooi ‘n tantrum.
Wat te erg is, is te erg!
Die gekerm was toe nou net een te
veel vir Grietjie en Grikiki, en met hulle
dik, opgeblase lippe besluit hul toe om die pad te vat.
In hierdie tronk bly hulle nie meer
nie!
‘n Mens word mos soos ‘n slaaf hier
behandel!
Niemand behandel my sonder respek nie!
Die ma help hulle sommer toe om hulle
ou rugsakkies te pak en gee ook sommer vir hulle geld om by MacDonalds vir
oulaas ‘n hamburger te koop.
Die ma is in die sewende hemel!
‘n Netjiese woonkamer met tv na hààr keuse!
Geen gekerm oor kos nie, geen gekla
oor dat daar niks in die huis is nie.
Geen dikbek-kinders wat sleepvoetend
skoor soek nie.
Geen beskuldigings van geen aandag en
voortrekkery nie.
Dit is hemels, amper soos in ‘n
sprokie.
Die ma geniet dit so dat sy net so af en toe wonder waar is Grietjie
en Grikiki, maar sy is nie té bekommerd nie, want hulle is mos slim, baaaie
slim. Sy is seker hulle sal regkom met al hulle kennis.
So verdwaal Grietjie en Grikiki toe mos
nou in die bos opsoek na ‘n lekker plekkie om uit te kamp.
Toe die magies begin
leeg raak en die verlange net-net sy kop uitsteek, kry hulle hierdie oulike huisie
om in te bly (nogals met dstv ook!), sonder enige irriterende grootmens.
Hulle stel hulle fone se musiek op
die hardste en stel hop-hop ondersoek in.
Hulle is so voorspoedig, tot die
kombuiskaste is vol lekkernye!
Ek sê mos!
Wat weet jou ma mos nou?!
Elkeen gryp ‘n groot pak chips en ‘n
2-liter gaskoeldrank en span uit voor die tv.
Dis mos nou die lewe!
Dit raak mos toe nou donker en die
twee slimmes raak toe bietjie kriewelrig…
Die magies begin leeg raak en net
miskien is daar iewers ‘n skelm wat inloer...
Ewe skielik is die stiefpa wat elke
aand die huis sluit nie meer daar nie, en ai, waar is mamma se lekker kos?,
dink hulle in hulle gedagtes, maar hul sal tog NOOIT erken hulle verlang nie!
Grietjie en Grikiki is nou ook
eintlik al moeg tv gekyk, en hulle lywe is ook al lekker styf van al die lê.
Grikiki gaan haal maar toe vir haar nog ‘n pak
chips en val haar amper kediks oor al die klere wat op die vloer lê. Sy wil-wil
geïrriteerd raak, maar onthou vinnig dit is wat sy gekies het.
Grietjie en Grikiki raak toe sommer
daar voor die tv aan die slaap (Hoe lekker! Niemand kla nie!).
Hier in die
middel van die nag word Grietjie wakker, al wat ‘n lig brand, dis koud en haar arm
is dood van al die skeef lê, en met die opstaan skop sy die bottel koeldrank om.
Als is taai!
Grietjie slaap toe liewer verder en
glo die taai vloer sal skoongevee word deur die feëtjies.
Die son kom op en Grikiki en Grietjie
word verras wakker!
Huh?
Als is dan NET soos hulle dit
gisteraand gelos het!
Presies net so!!
Kan dit waar wees?!
Die vloer is taai, orals lê
chips-papiere en leë glase.
Hulle is koud en styf geslaap, moeg vir lekkernye, daar is dan geen tee of
pap nie!, als is deurmekaar!
Was die goeie fee dan nie hier
nie???!
Wat ‘n ontnugtering!!
Huh?
Duh?!
Grikiki: “Sussie, ek dink ons moet
maar terug gaan, hierdie gaan nie uitwerk nie. Ons sal heeldag moet werk om die
plek skoon te hou! Ek is nou ook al moeg vir hierdie simpel tv. Wie gaan kos maak?
Het jy skoon klere? Ek is nou regtig moeg vir take-aways.”
Grietjie:”Ja, die huis is darem seker
nie so bad nie…”
Grietjie en Grikiki stel hul fone se GPS op ‘Home’ en vat die pad huistoe.
Die ma hoor die klokkie lui. Aan die
eenkant is sy bly, aan die anderkant sak haar moed in haar skoene…
“Hallo Ma. Ons is jammer Ma. Ons is
lief vir Ma. Ma se kos is nogals lekker. Ons sal nie meer alles so laat rondlê
nie, Ma.
Dankie vir als Ma.”
En die ma word uit haar sprokie tot
realiteit geruk as sy weereerns oor ‘n tas val wat op die vloer neergesmyt is…
No comments:
Post a Comment