Wie is baas?

Een van die misrekende faktore as jy saamsmelt as twee gesinne is al die troeteldiere. 
Kyk, elke familie het mos ‘n spesiale plek en vreemde lojaliteit teenoor sy huisdiere, of hulle nou buite of binne die huis slaap.

So het ons toe, na ‘n paar verliese, baie trane en baie ‘gevoelens’, op die ou end met drie honde gesit. Twee worse, Coco en Pikkie en en een yorkie (half kat, half hond), Tiger. My diere kon in die huis kom, Neels se honde mag nie ‘n voet in die huis sit nie. 

Op hierdie stadium bly hulle buite en as die baas nie daar is nie, kry hulle ‘n kuiertjie in die huis. Die worse hardloop dan reguit kombuis toe en stofsuig al wat ‘n krummeltjie is, jy kan mos ‘n wors enige iets leer met kos! Tiger hardloop teen ‘n stink spoed reguit uit by enige deur, strate toe. Dit is vir hom hemels om te hardloop dat die hare so waai!

Ek wil mos nog vandat ek kan onthou ‘n sjokolade-bruin worsie hê, en so wraggies daar sien ek ‘n baba in Kolonnade se pet shop. Sy is die oulikste dingetjie denkbaar. Ag, en ek is tog so broeis!  Ek vryf en cuddle en staal myself. Ons kan nie nog ‘n hond kry nie, die erf is te klein.

Ek vertel vir Mish, sy smelt.

Ek vertel vir Neels, hy word staal.

Daardie nag droom ek van worsie.. Shame. Dis so erg om hulle so in ‘n ou hokkie te sien..

Die volgende dag loop ek en Mish weer in die Kolonnade. My droom was ‘n teken.. Ek gaan wys vir Mish – het jy al ‘n kind petshop toe gevat en getwyfel oor ‘n ja of ‘n nee? Hulle oorrompel jou mos daar en dan.

Ek bel vir Neels.  Hy stip al die gevolge vir my uit, maar sy is dan so cute!

Ons kom by die huis aan met Choci –opregte bruin sjokolade miniatuur worsie met haar bruin ogies wat enige man week maak. Hy wou nog kwaad wees, toe vermurwe sy hart ook. So is Choci elke aand op een van ons se skote voor die tv bederf, ons het mos nie meer ‘n baba in die huis nie. Choci en Marike het heerlik eksamen geskryf en sy was ‘n ware steunpilaar vir Marike deur moeilike emosionele tye. Ek moet sê, soos Choci groter geword het, het ons besef, die erf  IS te klein vir 4 honde..

Ek kry ‘n oproep van Neels by die werk. Clarissa het ‘n kat by die huis aangebring. “Jy weet dan ek is hiper-allergies vir ‘n kat!!  Nie een van ons ken katte nie!”

Die juffrou het baba-katjies skool toe gebring en “ag pappa, hulle is so cute!”.  Ek is getroef kaart- ek kan nie te veel sê nie, ek het vir Choci by die huis aangebring...

Skye bring haar eerste nag in die waskamer deur. Ons sit haar water, sandbak en slaapmandjie vir haar neer.  En daar klim Skye in haar sandbak, grou ‘n gaatjie doen haar ding en maak alles netjies toe. Ek en Neels bewonder die verskynsel. Geen pottie-training! Mishka kom in die waskamer in, sy skud net haar kop. Weird... grootmense wat so in verwondering staan en kyk hoe ‘n kat sy dinges doen.

So raak Skye deel van ons lewe en so word ons almal genees van kat-allergië. Skye neem vir Neels aan as baas. Terwyl hy by die huis werk, lê sy langs hom op haar stoel of op sy skoot. As hy weg is en kom terug dan gesels sy te lekker met hom. Skye word in die huis en deur oop vensters groot. Die honde blaf aggressief agter toe deure. Ons laat hulle een vir een kennis maak. Coco het nie ‘n saak nie, sy hardloop reguit kombuis toe vir kos. Tiger gee nie eers ‘n kyk nie, hy het net een doel voor oë, en dis die strate!

Choci is ‘n ander storie. Of hulle wil speel en of sy kwaad is omdat sy nie meer die ereplek op ons skoot kry in die aande nie, sal ons nie weet nie. Skye het haar ‘n paar warm klappe gegee, maar die vyandigheid bly behoue. Choci se missie in die huis is om Skye te jaag. Skye spring op ‘n bank en maak Choci mal. So is dit elke keer as Choci kan inglip in die huis. Skye moet hardloop tot sy ‘n hoogte bereik.

Skye word groot en hou lekker kapperjolle in die nag. “Neels, jy moet vir Skye gaan regmaak”, “Sy is nog te klein, sy is maar eers so 5 maande”. “Sies tog”

Ek hou van babas... Klein ou katjies... Ag shame...

En so kom Skye een môre erg verniel terug van haar nagtelike plesiere.

‘n Paar weke later.

“Die kat is mos swanger!” “Kyk haar maag!”

 Nou kyk, ek het baie ondervinding met babaworsies, maar katte – dis vreemd. Ons wag in afwagting vir die babas. Kan nie die tekens lees nie. Neels gebruik Skye so af en toe om ‘n morele lesse voor die tv, vir die hormoonbelaaide tieners in te werk. “Sien jy nou wat gebeur as jy so laat in die nag jol!” “Skye, jy is nog self ‘n baba, nou moet jy al kinders kry”, “Shame, nou kan jy nie meer eers uitgaan in die aande nie..”. (Hoop maar dit het iewers vasgeslaan in ‘n tienerbrein..)

En so wag ons die weke, aande af vir Skye om te kraam. En toe Maandag, wil sy net opgetel en gevryf word, lê tot in  ‘Ouma’ (ekke) se  arms en word gevryf soos ‘n baba. Dinsdag-oggend half 6 bel ‘n moeë Marike. “Mamma, Skye het gekraam. 3 babas. In my  tas, onder my bed, vol teddies.” Ons hardloop af. “Mamma, moenie skrik nie, hulle is nie so mooi soos babaworsies nie..” Himmel, maar ek moet sê klein katjies maak seker later op vir cute-geit, want pasgebore katjies is maar ‘n grillerige gedoente. Hulle is nog nie eers 24 uur nie en hulle klouter al op teen hulle ma met hul lang armpies.

Skye is sò bederf, Skye wil nie alleen wees nie. Loop heeldag op en af tussen ons en haar babas.

In twee geskeur.

Dit kos ons toe maar om beurte te maak om by Skye te sit by haar babas. Dit is al wanneer sy stil is. In die aande slaap die spulletjie in Clarissa se kamer.

En wraggies! So glip die honde mos vanoggend in by die huis. Ons is almal in paniek!! Skye se babas! Chaos!  Skye blaas haar op soos ‘n leeu-wyfie. Coco pyl reguit af op die kombuis, sien nie eers vir Skye raak nie, maar Choci is ‘n ander storie!

Choci glip verby na die kinders se kamers. Neels met ‘n spoed agterna. Ek en Mishka sit nog aan ontbyttafel, nog te geskok in die chaos om enige iets te doen. Die volgende oomblik tjank Choci of sy gaan doodgaan – en dit hou net nie op nie!

Ek en Mishka ys.

Het sy ‘n katjie beet gekry en Neels slaan haar?  

Ek te bang om op te staan.

Die volgende oomblik kom Choci aangepyl teen ‘n stink spoed, mik reguit om so vinning as moontlik by die deur uit te kom! Skye op haar hakke!

Die kat jaag die hond!

Die hond is angsbevange. Haar hele gesiggie is vol bloedsproete, soos Skye haar aangeval het!

Choci stert tussen die bene uit by die huis. Almal verlig, hond inkluis.

Skye loop soos ‘n leeuwyfie rond..

Vandat ek die ‘Animal Telepathy” kursus by die bekende Jenny Shone gedoen het, sê die kinders vir my ons is maar almal ‘n bietjie weird..

Ek sê jou.

Katte jaag honde in ons huis... Beware..! 

Charity in South Africa

Elke oggend durf ek my 33km roete op die N1 aan na my  werk. Vakansie- en eksamentye neem dit my 25 minute, ander dae tussen 50 tot 90 minute. Dis dan wanneer ek dit maar my dinktyd maak.

Dit help tog nie om te stres nie, as jy in die verkeer sit, sit jy.

Vanoggend dink ek aan tiendes. Daar word altyd tog so klem gelê om jou tiende te gee...

Ek stop by die robot en die 50-jarige witman wat een of ander senuweesiekte het (ek kan sien hoe sukkel hy om te loop, hoe moeiliker dit raak soos die dae verbygaan, veral nou in die winter), verkoop sy vars gebakte R10 fudge. Hy probeer darem iets doen, en ek koop maar vir die soveelste keer die verskriklike soet fudge wat die kinders nie eers wil eet nie.

Nog twee irriteer my met koerante en For Sale pamflette wat voor my oë ingedruk word en voor my neus gewapper word.

By nog ‘n robot staan die ongeskikte ou vrou en bedel vir geld. Hul lyk mos so skuldig, wil mens nie eintlik in die oë kyk nie, maar bewaar jou as jy nie iets gee nie, dan word jy sommer gevloek!

Deur die tolhek – ons in die Noorde borg mos die N1 tot in Botswana, geen alternatiewe roetes vir ons nie. Geen Gautreinbus waar ons bly nie! Taxis ry verniet, ons volg die wet van Transvaal!

Vanmiddag ry ek huis toe.

By Menlyn se robot is die die nuutste, ‘n wit –ge-shoe-shine-de swart seun wat dansies uitvoer om geld te kry. Hy lyk so tog snaaks, die spierwitte arms, bene, tande en gesig met kroesies en lippe – dat ek tog maar weer ietsie gee- hy het darem ‘n glimlag op my gesig gesit!

Verder aan sit ‘n onwettige immigrant met ‘n baba by die robot. Ek word sommer onmiddelik kwaad. Hoe kan jy jou kind langs die straat grootmaak?! Die arme baba toegedraai in die warm son gepêpa op sy ma se rug. Die hele liewe dag!

Seker sopnat van die sweet. Ontwatering gaan deur my gedagtes. Wat maak die ma as sy regtig nie kos het nie? Gebruik sy die baba vir jammerte? Ek draai net daar die ruit af en dreig die vrou met die Polisie.

Die tweestryd om te gee of om nie te gee stry alweer binne my.  Ek word sommer weer vies vir die regering dat hulle nie ordentlike grens-beheer toepas nie.  

Ons bly in Afrika – geen grense.

En hier is ons twee blindes – iemand is mos deesdae nodig om die blinde met die vreeslike groot donkerbril te lei en te ‘help’ om ‘n blikkie te skud. Ek glimlag maar net, gister was dit dan sy ‘helper’ wat blind was!

Ek stop by Zambesi se robot en wens onmiddelik dat ek swart belt in karate het! Hierdie outjies wat met hulle half vuil waterbotteltjies loop en dan ewe skielik op jou voorruit water spuit jaag my kwik op verby kookpunt – eerder tot byna moord!

Hulle spuit mos net, kyk nie of jou ruit skoon is of nie! Menige fris boer het al uitgeklim en een aan die bors gegryp! My kinders druk al hul ore toe as hulle nader kom, ek skree so dat geen ou dit naby my waag nie! Hul bring regtig die slegste uit in elke mens – wat nog van ‘n donasie gee.

Ander sit weer rustig in die kar, laat hulle spuit en was, en ry dan weg en los ‘n erg kwaai en vloekende ruitwasser gelate agter.

Deesdae druk ek ‘n rubberslang by die venster uit  as hulle nader kom (ek kry te skaam as ek so te kere gaan). Ek kry tog so ‘n lekker gevoel van genoegdoening – het julle!

Ag tog, en moenie die ouens vergeet wat donkerbrille verkoop nie. Ek sit met my oogarts-goedgekeurde donkerbril in die kar, maar hy sal jou nog oortuig sy bril het jy nodig! Of wat van ‘n memory stick of ‘n ‘pirate’ kar charger? As jy geswig het oor die goeie prys, kom by die huis en sien hierdie ding werk soos in glad nie, het hy natuurlik môre soos ‘n groot speld verdwyn!

Ek stop by Fruit en Veg om groente te koop. Die karwag groet my oorvriendelik en belowe hy sal my kar mooi oppas. Ek stoot bukkend my swaargelaaide trollie tot by my kar – karwag het soos mis voor die son verdwyn. Nadat ek AL die aartappels, lemoene, appels, waatlemoene en bokse uit die trollie in my kar gelaai het, verskyn hy ewe vriendelik uit die mis met ‘n sigaret in sy hand.  Sal ek hom iets gee, sal ek nie? Ek het al vir myself ‘n kriteria opgestel waarvolgens ek vir hulle geld gee. Hoe lank was ek geparkeer, hoeveel motors word by daardie sentrum gesteel, was die motorwag daar toe ek uitgeklim het, help hy my met die trollie, help hy my pakkies inpak, te vriendelik?

By die poskantoor is dit dieselfde storie. Moet jy nou wraggies geld gee vir die motorwag terwyl jy jou pos uithaal en self jou motor kan dophou?!

Neels bel, daar is nie melk en brood by die huis nie. Ek stop by Spar – nog ‘n irriterende motorwag staan soos Superman reg om na my kar te kyk. Ken Superman karate? Ek is al groen belt!!

Uiteindelik by die huis! “Ma.. ons moet môre blikkieskos skooltoe vat, en o ja! Komberse as ons het. Shame Ma, daar is kinders wat nie eers kos in hulle huise het nie”. “Kyk tog maar daar in die kas, ek dink daar is nog ‘n paar ekstra blikkies baked beans en sweet corn.”

Saterdae is die ergste.

Die asblik lê uitgestrooi – nee, nie deur honde nie, maar deur boemelaars wat die cheek het om nie eers die gemors wat hulle uitkrap weet terug in die asblik te gooi nie!

“BeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeSêm. BeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeSêm” begin dit vroeg oggend.

Hoeveel van hierdie grasbesems moet ons nòg koop?!

Ons ‘gereelde’ boemelaar lui die klokkie – hy kom haal sy weeklikse donasie. Die donasie het verminder toe hy eendag poepdronk daar aangekom het en die klokkie aanhoudend gelui het tot iemand uiteindelik vies uitgekom het. Dikvellig, sê ek jou. Dikvellig.

Ek ry gou Pick en Pay toe, langs die pad kry ek hierdie nuwe tendens, staan met plastieksakke langs die pad om jou gemors uit die kar te neem, natuurlik teen ‘n fooitjie. Of hierdie wat nou so op hulle knieë kniel in DIE MIDDEL VAN DIE PAD en met bak handjies iets uit jou probeer smeek. Wat genoeg is, is genoeg!

Die rugbyseuns hou ‘n blikskud vir hul toer – ek raak sommer onmiddelik kwaad. Kan hul ouers nie sien hoeveel bedelaars is daar alreeds langs die pad nie! Jy leer nie jou kind bedel nie, hoekom kan hulle nie karre was vir ‘n fooitjie nie? Vandag se tieners...

Iewers langs ‘n stopstraat is ‘n dronk ou vasgeketting in sy onderbroek.  Sy grootmeneer-pêlle staan eenkant langs die pad met ‘n bierblik in die hand en geniet sy petaljie terdeë. Hy trou volgende week, honeymoon is duur..

Terug by die huis. Angeline, ons huiswerker se seun het geld nodig. Sy het niks nie, kan ons vir haar leen. Sy doen tog so baie vir ons, ons gee maar. Freddie die tuinier is nog net ‘n asem. Tussen sy styfgespande dagga oë en dronk asem is dit ‘n wonderwerk as hy die gras gesny het en die blare opgevee het. Sy rug is te seer vir enige swaar werk. Freddie sorg vir sy kinders en hoeveel vroue by die huis. Ons bly maar geduldig met Freddie. Waar sal hy tog nou weer werk kry?

Anton, Neels se hulp op Saterdae se kind is siek. Hospitaal toe, medisyne, klere, geld  as die ‘piece jobs’ te min is. Elke Saterdag gaan Anton met ‘n pak kos en lekkernye huistoe. Angeline het haar die reg toege-eien om te besluit wat word nie geëet nie en wat is oud in die huis. Dit word alles vir Anton in die yskas gebêre. Elke Saterdag is dit soos Krismis vir Anton. Ek het al telkemale gewonder wat het van dit geword?  Mmmm, seker na  Anton toe...

Jou huurder bel – dit gaan nie so goed met sy besigheid nie, kan hy maar so teen die 10’e sy huur betaal?

Jou x bel – hy het nie geld nie, sal nie hierdie maand kan onderhoud betaal nie. Wie moet vir die kinders sorg?

Jou man se x bel – haar ma het kanker – ons maak kos en stuur oor.

Die klokkie lui... “MOENIE ANTWOORD NIE!!!!”

“Gee jou tiende Broeder en Suster, gee jou tiende!!”, bulder die dominee.